روایتی از مسعدة بن زیاد نقل شده که سند آن هم خوب است. نقل می کند که در مجلس حضرت صادق علیه السلام جمعیتی نشسته بودند. ما هم محضر آن حضرت نشستیم، تا هم چشم ما از نظر کردن به امام استفاده ببرد؛ هم خودمان؛ چون نظر کردن به شخص متقی، ثواب دارد. شخصی وارد شد و گفت: «من از دوستان و علاقه مندان شما هستم. دستشویی ما آن طرف خانه است و همسایة ما بسیاری اوقات به ساز و آواز و رقص مشغول است وقتی به دستشویی می روم، از صدای ساز و آواز خوشم می آید و یک خرده بیشتر می نشینم گوش می دهم. چطور است؟آیا اشکالی دارد؟ حضرت فرمودند: «مگر این آیه شریفه را نخوانده ای که: «إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ کُلُّ أُولئِکَ کانَ عَنْهُ مَسْؤُلا؟» (اسراء:27.)
خداوند می فرماید: از گوش‌های تو هم سؤال می شود که چرا گوش کردی؟ از چشم‌های تو هم می پرسند که چرا به نامحرم نگاه کردی؟ چرا چشم چرانی کردی؟ عجب! انسان باید جواب‌گوی همه این‌ها باشد؟ عرض کرد: «یا بن رسول الله! مثل اینکه من این آیه را اصلاً نشنیده بودم».
238/خ/96
کانال رسمی آیت الله ناصری
@Naseri_ir