سال گذشته که توفیق شرکت در پیاده روی اربعین رو داشتم، از محل استقرارمان در نجف ، کنار قبرستان بزرگ وادی السلام حرکت کردم، هنوز یک ساعت از شروع حرکتم نگذشته بود و تازه نزدیک عمودهای اول می رسیدم که احساس خستگی کردم و حرکت مداوم با پای پیاده بیش از یک ساعت برایم سخت بود ، آن هم در مسیری که پر از تکریم بود و احترام و پذیرایی. همانجا یاد بچه های کوچک اهل بیت علیهم السلام افتادم که چطور با پای پیاده ، با کتک و آزار دشمنان صدها کیلومتر به اسارت برده شدند آن هم در حالیکه سر بریده آقا امام حسین علیه السلام بر نیزه بود. صلی الله علیک یا ابا عبدالله.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.